Nauka rozwija się tam, gdzie pasja spotyka wiedzę
Jeszcze do 15 marca można oddać głos w Konkursie im. prof. Marii Joanny Radomskiej – inicjatywie, której celem jest docenienie i promowanie naukowczyń pracujących w SGGW.
Kandydatki to wyjątkowe osoby, które osiągnęły sukcesy w obszarze naukowym i organizacyjnym, przyczyniając się do rozwoju uczelni i wspierając innych w zaangażowaniu na rzecz nauki. Konkurs nie tylko wyróżnia indywidualne osiągnięcia, ale także podkreśla rolę kobiet w środowisku akademickim. Kandydatki inspirują i motywują swoje koleżanki oraz młodsze pokolenie badaczek, stając się wzorem konsekwencji, pasji i profesjonalizmu.
Prof. Maria Joanna Radomska
Patronką konkursu jest prof. Maria Joanna Radomska – wybitna uczona w dziedzinie genetyki stosowanej i hodowli zwierząt, przez całe życie zawodowe związana z SGGW. W pracy naukowej koncentrowała się na wprowadzaniu indeksów selekcyjnych do praktyki hodowlanej oraz ochronie rodzimych ras zwierząt. Dwukrotna, i jak dotąd jedyna, kobieta-rektor w historii SGGW (1981-1987), w trudnym okresie stanu wojennego wykazała się odwagą w obronie autonomii uczelni, jednocześnie troszcząc się o bezpieczeństwo studentów. Konkurs upamiętnia jej dokonania i promuje wartości, które reprezentowała: rzetelność, zaangażowanie i otwartość na innych.
Wyróżnienie przyznane w Konkursie im. prof. Marii Joanny Radomskiej to nie tylko prestiżowy tytuł, ale również symbol uznania dla kobiet, które swoją pracą budują przyszłość nauki i umacniają rolę kobiet w środowisku akademickim.
Strona www Konkursu im. prof. Marii Joanny Radomskiej
Zapytaliśmy kandydatki czym dla nich jest nominacja do Konkursu im. prof. Marii Joanny Radomskiej?
dr hab. inż. Marzena Suchocka
Czuję się uhonorowana, doceniona i wyróżniona przez społeczność mojego Instytutu Inżynierii Środowiska. Stoją przed nami nietypowe wyzwania związane z koniecznością adaptacji miast do zmiany klimatu a praca w interdyscyplinarnym zespole, w którym mam zaszczyt pracować, przynosi spektakularne efekty. Rozwiązujemy problemy dzięki niestandardowemu łączeniu korzyści płynących z dobrze urządzonej zielonej infrastruktury, wspieranej przez szarą infrastrukturę, przez nasze innowacje i patenty. Wszystko to robimy dla dobrostanu mieszkańców miast. Moje badania realizuję w kręgu architektury krajobrazu, łącząc z pracą inżynierów naukowców różnych branż i dyscyplin. Dzięki nominacji mam wrażenie, że moja praca została doceniona i ma znaczenie.
prof. dr hab. Hanna Bolibok-Brągoszewska
Wiadomość o nominacji do Konkursu im. prof. Marii Joanny Radomskiej była dla mnie bardzo dużym zaskoczeniem – w Instytucie Biologii pracuje bardzo wiele utalentowanych kobiet o znaczących osiągnięciach naukowych i organizacyjnych. Odbieram zatem tę nominację jako wielkie wyróżnienie i motywację do dalszej pracy.
prof. dr hab. Justyna Więcek
Potwierdzeniem, że to co robię jest doceniane przez innych. Inicjuję, organizuję, pracuję po to, aby każdy, kto studiuje i pracuje na Wydziale Hodowli, Bioinżynierii i Ochrony Zwierząt czy w Instytucie Nauk o Zwierzętach, czuł się dobrze w naszej małej społeczności.
Dla mnie zawsze ważna była historia. Taka historia w skali mikro, ale dotycząca mnie osobiście. Historia szkoły, do której uczęszczałam, rodziny, z której pochodzę czy wydziału, na którym pracuję. Dużą radość sprawia mi organizacja Dni Wydziału, bo dzięki temu wydarzeniu studenci i pracownicy poznają bliżej osoby, które tworzyły wydział i miały wpływ na jego rozwój.
prof. dr hab. Emilia Janeczko
Nominacja jest dla mnie dowodem na to, że czas który poświęciłam nauce i dydaktyce nie był czasem straconym, jest potwierdzeniem właściwych wyborów podejmowanych na różnych etapach pracy zawodowej. Utwierdza mnie w przekonaniu, że mimo różnych potknięć, chwil zwątpienia i dylematów życiowych warto konsekwentnie i z determinacją podążać za raz obranym celem i własnymi marzeniami. Jestem ogromnie wdzięczna wszystkim, którzy przyczynili się do tego, że mogę dzisiaj, w gronie osób o tak znakomitych osiągnięciach, brać udział w tym prestiżowym konkursie. Nominację odbieram jako duże wyróżnienie i zobowiązanie do dalszej intensywnej pracy na rzecz społeczności SGGW.
prof. dr hab. Jadwiga Hamułka
Jest to dla mnie wielkie wyróżnienie i zaszczyt, ale także siła napędowa – motywacja do dalszej pracy zarówno, naukowej jak i organizacyjnej, do dzielenia się swoją wiedzą, umiejętnościami i doświadczeniem z młodszymi koleżankami i kolegami. To także motywacja do dalszego działania na rzecz wprowadzana ich w świat żywieniowców, do którego sama wiele lat temu zostałam wprowadzona przez moich Profesorów – Mentorów. Jestem im za to ogromnie wdzięczna, a ta nominacja niech będzie dla wszystkich wielkim podziękowaniem! Bo przecież to co osiągamy, zwłaszcza w nauce, jest wynikiem współpracy wielu osób. Ja miałam i mam to wyjątkowe szczęście, że trafiam na dobrych, życzliwych i mądrych ludzi – a zgodnie z mottem, że razem możemy o wiele więcej, a rzeczy, które wydają się z pozoru niemożliwe stają się osiągalne, działajmy wspólnie a potwierdzeniem niech będzie moja nominacja i praca na uczelni.
dr hab. inż. Anna Maria Podlasek, prof. SGGW
Ta nominacja to dla mnie nie tylko wyróżnienie, ale także wyraz zaufania i uznania mojej pracy, za co jestem bardzo wdzięczna. Traktuję ją jako motywację do dalszej pracy oraz zobowiązanie, aby nie zatrzymywać się na tym, co już osiągnęłam, ale stale szukać nowych możliwości i udowadniać, że nauka nie zna barier, a kobiety mogą z powodzeniem kształtować jej przyszłość, inspirując innych do realizacji ambitnych celów.
dr hab. Agata Malak-Rawlikowska, prof. SGGW
„Dziękuję, że nauczyła mnie Pani, że praca może być pasją” – takie podziękowanie otrzymałam kiedyś od mojej Dyplomantki, po obronie pracy magisterskiej. To prawda, że moja praca jest dla mnie przede wszystkim pasją i zaspakajaniem wewnętrznej ciekawości, a praca z ludźmi daje mi siłę do rozwoju. Miałam wspaniałych nauczycieli – śp. prof. dr hab. Wojciecha Ziętarę, pokazał mi, że to ciekawość „nowego” i ciągłe poszukiwanie rozwiązań, a nie tytuły i awanse, powinny być celem badacza. One przyjdą z czasem – niejako przy okazji. Prof. Edward Majewski, z kolei przez swoje zaangażowanie, pracowitość i dokładność nauczył mnie, że we wszystkim co robimy powinna być jakość! Zawsze można zrobić coś lepiej i nie należy chodzić na skróty! Nominację do tej nagrody traktuję jako podziękowanie dla pracy moich Nauczycieli. To dla mnie osobiście, ogromne wyróżnienie, które utwierdza mnie, że idę dobrą ścieżką. Chciałabym, dedykować tę nominację młodym badaczom i badaczkom z przesłaniem, aby zajęli/ły się tym co ich naprawdę pasjonuje, nie bali się współpracy, nie bali się krytyki czy dyskusji, nie bali się popełniać błędów. Aby byli otwarci na „nowe” i aby przede wszystkim w ich pracy na pierwszym miejscu stawiali jakość!
prof. dr hab. Dorota Witrowa-Rajchert
Nominacja do Nagrody im. prof. Marii Joanny Radomskiej, za którą gorąco dziękuję mojej macierzystej jednostce, Instytutowi Nauk o Żywności, to dla mnie zaszczyt i ogromna radość. Nominację traktuję jako wyraz uznania dla wspólnych osiągnięć naukowych i działań organizacyjnych zespołu, z którym od lat współpracuję. Dedykuję więc tę nominację Koleżankom i Kolegom z Wydziału/Instytutu, a szczególnie z Katedry Inżynierii Żywności i Organizacji Produkcji. Dziękuję Wam za to, że jesteście częścią mojego akademickiego życia. Każdy z Was wnosi coś cennego, a nominacja do nagrody jest potwierdzeniem, że to co robimy, robimy dobrze.
dr hab. inż. Ewa Mariola Zaraś
Co może oznaczać dla mnie nominacja do II edycji Konkursu im. prof. Marii Joanny Radomskiej? Przede wszystkim jest to ogromne zaskoczenie, ponieważ wszystko co robię, robię dla wspólnego dobra SGGW, jakby to nie zabrzmiało pompatycznie. SGGW to coś więcej niż miejsce pracy, to materia i narzędzie kreacji. My wszyscy członkowie społeczności akademickiej tworzymy będąc tworzywem to niezwykłe miejsce jakim jest SGGW.
Ale bycie nominowanym do konkursu o takim charakterze to ogromne wyróżnienie. To znak, że moja praca została dostrzeżona i doceniona. W świecie akademickim i zawodowym takie osiągnięcia budują autorytet i mogą otworzyć wiele nowych drzwi.
Tego typu konkursy zazwyczaj nagradzają osoby, które wykazały się nie tylko wiedzą teoretyczną, ale także praktycznym podejściem i innowacyjnością w swoim obszarze zainteresowań. Może to oznaczać, że moje pomysły, czasem mocno niepokorne i wymykające się z klasycznych ram pracy akademickiej, są wyjątkowe i mają znaczenie dla środowiska akademickiego oraz praktycznego zastosowania. Bo właśnie to praktyczne zastosowanie jest dla mnie tak ważne. Nie lubię tworzyć dla samego tworzenia. Dlatego tak dużo czasu i energii poświęcam rozpoznaniu realnych, rzeczywistych potrzeb i opracowaniu metod ich rozwiązania. Stąd pomysł na stworzenie kierunku ogrodnictwo miejskie i arborystyka, promowanie rozważnego podejścia do drzew i zrozumienie ich niezwykle ważnej roli w naszym życiu, ale także ukłon w stronę odpowiedzialności środowiskowo-społecznej we wszystkich aspektach funkcjonowania. Stąd potrzeba promowania zawodów „zielonych kołnierzyków”.
Udział w prestiżowych konkursach to doskonała okazja do networkingu – spotkania z innymi wyróżnionymi nominowanymi. To może zaowocować współpracą przy przyszłych projektach, dostępem do nowych zasobów badawczych czy nawet propozycjami zawodowymi. Środowisko uczelniane jest niezwykle rozbudowane. I takie okazje pozwalają nam się poznać.
Wreszcie, nominacja do takiego konkursu może być świetnym elementem naukowego CV.
Bycie zauważonym w konkursie akademickim może dodać skrzydeł i zmotywować do dalszego działania. Może to być moment refleksji nad tym, co już osiągnęłam i jakie kroki podjąć dalej, by rozwijać się w swojej dziedzinie.
Podsumowując, nominacja do II edycji Konkursu im. prof. Marii Joanny Radomskiej to dla mnie ogromne wyróżnienie i powód do dumy. Czuję satysfakcję, że moja praca i zaangażowanie zostały dostrzeżone, a jednocześnie jest to dla mnie motywacja do dalszego rozwoju.
Z jednej strony to radość i ekscytacja – świadomość, że znalazłam się w gronie wyróżnionych osób, daje mi poczucie, że idę we właściwym kierunku. Z drugiej, odczuwam też pewną presję – nominacja to nie tylko zaszczyt, ale i zobowiązanie, by dalej się rozwijać i wykorzystywać tę szansę jak najlepiej.
To także moment refleksji – zastanawiam się, co dalej, jakie możliwości otwiera przede mną ten konkurs i jak mogę najlepiej spożytkować tę okazję. Niezależnie od wyniku, już teraz czuję, że to ważny krok w mojej drodze zawodowej i naukowej.
dr hab. inż. Agnieszka Laskowska, prof. SGGW
Nominacja jest dla mnie pięknym wyróżnieniem moich osiągnięć naukowych i przedsięwzięć organizacyjnych w skali uczelni i kraju. Za wielki zaszczyt poczytuję sobie swoją obecność wśród zacnego grona naukowczyń z innych jednostek SGGW. Niewątpliwie już sama nominacja jest uznaniem społeczności akademickiej wyrażonym dla mojej działalności, co dodatkowo determinuje mnie do jeszcze bardziej wytężonej pracy na rzecz naszej Alma Mater i rozwoju dyscypliny nauki leśne.
